Het opvoeden van een peuter kan een behoorlijke strijd zijn. Zo jong als ze zijn, hebben peuters vaak al een duidelijke eigen wil. Dat ervaart ook Audrey bij haar zoon van 3,5. Ze vertelde ons over haar dilemma en vroeg advies over hoe ze met zijn koppige gedrag moet omgaan:
“Mijn middelste zoon (3,5) zoekt altijd grenzen op en leeft een beetje volgens het ‘mijn wil is wet’-principe. Dat levert uiteraard weleens botsingen op. Hij kan dan erg blijven hangen in zijn gedrag. Bijvoorbeeld: we hebben vaste tv-momenten. Als hij eerder wil kijken, is het antwoord dus nee, waarna hij tot in den treure blijft vragen of het mag en dat hij het nu al wil. Het antwoord blijft nee. Soms ga ik over op negeren – wat mijn man niet kan uitstaan – en soms stel ik een ultimatum: ‘nog één keer vragen en je moet naar de gang’. Daar mag hij dan normaal gesproken van terugkomen als hij zich kan gedragen. Soms is dat genoeg, maar soms ook niet en breekt hij daar de boel af. Wat is dan de volgende stap? Of een eerdere stap om dit te voorkomen? Verder is het een gevoelig jongetje dat het liefst de hele dag knuffelt met mama, maar die het ook zwaar heeft met bijhouden van zijn twee jaar oudere broer. De lat ligt constant hoog als broer thuis is om maar mee te kunnen komen.”
“Moedeloos kan je hier af en toe van worden hè… En ik weet zeker: je bent niet alleen! Jouw peuter is met een aantal ontwikkelingen bezig. Het is zijn ontwikkeltaak om grenzen op te zoeken. Die heeft hij hard nodig; structuur en duidelijkheid geeft hem houvast. Heel goed dus dat je vaste tv-momenten aanhoudt! Het is alleen hard werken voor hem om te leren zich aan grenzen te houden. Zeker omdat hij zich door zijn ontwikkeling steeds meer bewust is van zijn eigen identiteit en snapt dat hij een eigen ik heeft. Hierdoor is hij het niet altijd met je eens, leert hij voor zichzelf opkomen en een eigen mening vormen. Allemaal mooi natuurlijk, en dit is precies waarom nu structuur en duidelijkheid houvast biedt.
Het is belangrijk steeds op dezelfde manier te reageren, dat geeft de meeste duidelijkheid en zo leert hij oorzaak en gevolg. Bovendien is het heel belangrijk dat hij weet wat wél mag en wat er van hem verwacht wordt. En dat weet hij niet goed als je hem negeert. Even op de gang kan een keuze zijn, je zou ook kunnen proberen om aan te geven: ‘als je steeds blijft vragen, blijft de tv vandaag uit’. Geef daarbij dus aan wat je verwacht, bijvoorbeeld: help hem kiezen wat hij gaat spelen en zeg dat als jij een appel klaar gaat maken voor hem, de tv aan mag (want klok kijken kan hij nog niet). Tot slot: boos worden mag, die energie moet eruit. Op een rustige en veilige plek. Zorg dat je zelf rustig blijft en geef begrip: ‘Je bent nu heel boos omdat het nog geen tijd is voor de televisie’.
Geef daar waar het kan op andere momenten toe aan zijn eigen mening en wil. Zo kan hij toch met zijn eigen wil experimenteren. Ik weet zeker dat je bij deze consequente duidelijkheid nóg meer knuffels krijgt, want je geeft hem dan precies wat hij nodig heeft. Veel succes met je zoon, met al zijn doorzettingsvermogen!”
