‘s Avonds bij het naar bed brengen vertelde hij dat het treintje in zijn zak zat en dat het niet op de kassabon stond. Wat is nou een goede manier van reageren?
‘Wat je beschrijft is voor veel ouders herkenbaar! Het komt vaak voor dat een kind wat snoep of een speeltje blijkt te hebben, waar de afkomst niet helemaal helder van is. Wat ik heel mooi vind om te lezen, is dat hij het je ’s avonds verteld.’ Dat betekent dat hij zich er al wel van bewust is dat het niet helemaal klopt, wat hij gedaan heeft. We noemen dit inderdaad geen stelen; een kleuter heeft het speeltje dan wel opzettelijk meegenomen, maar het was niet de bedoeling iemand ermee te benadelen. Dat besef heeft hij nog niet.
Vertel hem dat je blij bent dat hij zo eerlijk is! Dàt is namelijk heel krachtig én iets wat je wilt versterken. En een compliment voor jou: hij voelde zich veilig genoeg om het je te vertellen.
Jouw rol als ouder
Jouw kleuter weet dus al wel redelijk wat wel en wat niet mag, maar dat is omdat jij als ouder dat zegt. Jij bent zijn externe geweten. Zo zie je maar weer, hoe belangrijk jouw rol als ouder is. Het is dus goed om te bespreken dat dit inderdaad niet mag. Je kunt dan uitleggen dat de mensen van de winkel nu geen geld verdienen en het treintje missen.
Boos worden hoeft niet. Je kunt rustig samen terug naar de winkel gaan om het treintje terug te brengen. Zo leert jouw zoon dat iets dat niet goed gegaan is, hersteld moet worden. Dit moet je misschien nog wel een paar keer herhalen. Pas rond een jaar of zeven begrijpen kinderen dat ze met het wegnemen van spullen een ander benadelen, en dan ontwikkelt zich het geweten. Dankzij jou, de onvervangbare ouder!
