Pedagogisch beleidsmedewerker Désirée: “Dit dilemma roept herinneringen op! Bij mij lag er vroeger altijd een tijger onder mijn bed… Vele ouders zullen deze situatie herkennen, wellicht ook nog uit hun eigen jeugd. Dat wat jouw dochter laat zien, zijn kinderangsten die heel normaal zijn. Dit komt omdat kinderen elke dag dingen mee maken die ze nog niet helemaal begrijpen en er goed mee om kunnen gaan. Een jong kind vult dit aan met fantasie.
Bij kleuters of jonge kinderen op de basisschool verschijnen er dan regelmatig ‘monsters’. Deze voelen voor het kind echt. Geruststellen werkt inderdaad niet, dat merk jij ook. Bij veel geruststelling denkt je kind eerder dat er wel degelijk iets aan de hand is. Zeggen dat zij niet bang hoeft te zijn gaat in tegen haar echte gevoel. Beter is om te vragen waar zij bang voor is. Erover vertellen helpt. Vervolgens kun je haar vragen wat zou helpen. Kinderen zijn krachtig en kunnen dat enorm goed zelf aangeven!
Ik weet nog heel goed dat ik zelf bedacht had dat de tijger niet bewoog als ik heel stil bleef liggen; dat deed ik en zo viel ik in slaap. Ik heb ook weleens gehoord over een kind dat een stip op haar voorhoofd wilde, met superkrachten. Het sterkt je kind enorm als het zo eigen regie krijgt over haar angsten. Verwonder je maar eens over het antwoord waar je dochter mee komt, als je vraagt wat jullie aan dat monster kunnen doen. We zijn erg benieuwd!”
“Het sterkt je kind enorm als het eigen regie krijgt over haar angsten”
