De school is uit. Met een iPad in haar hand loopt pedagogisch medewerker Pauline (37) de klassen af, om alle kinderen van de buitenschoolse opvang (bso) te verzamelen. Eenmaal in de grote hal, roept ze de kinderen bijeen en wacht tot iedereen een plekje gevonden heeft. En dan verheft ze haar stem om boven het geklets en gelach van de kinderen uit te komen: “Jongens en meisjes!”. Het werkt, want de kinderen zijn stil en luisteren aandachtig naar wat Pauline te zeggen heeft. Vandaag gaat het net even anders, want het is de eerste dag na de zomervakantie en de groepen worden opnieuw ingedeeld. Nerveuze gezichtjes kijken de ruimte in, hopend dat ze worden ingedeeld bij hun vriendjes en vriendinnetjes. En is dat het geval, dan wordt er stilletjes gejuicht. Een nieuw jaar kan beginnen!
Pauline had nog nooit eerder met kinderen gewerkt, toen ze als vrijwilliger kwam werken op de tussenschoolse opvang (tso) bij Doomijn. Ze zocht een leuke vrijwilligerswerkplek en op de tso van haar dochter konden ze nog wel iemand gebruiken. “Ik dacht dat ik aan de slag kon bij groep 1 en 2, maar ze konden mijn hulp beter gebruiken bij de middenbouw. Ik dacht: ach, ik probeer het gewoon. En dat beviel hartstikke goed. Toen vroeg een collega wat ik in het verleden had gedaan. Mijn opleiding kwalificeerde en dus vroeg ze me of ik dit werk leuk vind. ‘Ik vind dit fantastisch’, antwoordde ik. En van het een kwam het ander. Sindsdien werk ik als pedagogisch medewerker op de buitenschoolse opvang (bso) bij Doomijn.”
Het is alsof ik 80 kinderen van mezelf heb!
Oorspronkelijk komt Pauline uit de gehandicaptenzorg. Dit deed ze met heel veel plezier, maar het werk bleek lastig te combineren toen ze zwanger werd. “Ik werkte veel onregelmatigheidsdiensten, dat lukte toen gewoon niet.” Ook al vond ze het werk erg leuk, ze zou niet meer terug willen naar de gehandicaptenzorg. “Ik heb nooit geweten dat ik het werken met kinderen zó leuk zou vinden. Het is alsof ik 80 kinderen van mezelf heb”, lacht ze.
Een voorkeur heeft ze wel, want Pauline werkt het liefst op de bso. “Deze leeftijd is echt mijn doelgroep. Oudere kinderen hebben al meer een eigen ‘ik’, hebben vaker een weerwoord en zoveel humor. Ze zijn goudeerlijk en zeggen gewoon waar het op staat. Daar komen zulke leuke gesprekken uit voort.”
Er is één nadeel aan het werken op de bso, erkent Pauline. Dat zijn de korte diensten. “Dat is niet ideaal voor mij als moeder, maar zóveel plezier en voldoening ga ik nérgens anders krijgen. Niet als leerkracht, niet in andere beroepen. Er is gewoon geen andere baan die leuker is dan werken op de bso. Ik doe dit met zoveel passie en liefde. Ik kan gewoon niet uitleggen wat kinderen met mij doen. Dus twijfel je? Probeer het gewoon. Want als je dol bent op kinderen is dit echt een hele leuke baan.”
