Op de vensterbank bij peuteropvang Gouwe in Zwolle staat een oude bruinleren koffer opengeklapt. De buitenkant versleten van de vele reizen die de koffer door de jaren heen heeft gemaakt. De binnenkant vertelt óók een verhaal, namelijk dat van Harry de poes. De creatieve maker van dit kunstwerk is pedagogisch medewerker Fieke. Met oude materialen, een kwast en naald en draad toverde ze de koffer om in een echt verhaal: een vertelkoffer.
Harry de poes balanceert op een houten randje voor de handgeschilderde bruine daken en witte gevels. Een oranje vlinder hangt aan een ijzerdraadje in de lucht. “Ken je het verhaal?”, vraagt Fieke. Ze pakt de vlinder van het ijzeren draadje en laat het vliegen door de lucht. “Harry de poes is nog nooit buiten geweest. Op een dag ziet hij een vlinder en gaat erachteraan, maar hij verdwaalt. Hij gaat op zoek naar zijn huis, langs verkeersborden en huizen van andere katten.” Ze wijst naar de vier kattenkopjes onderin de koffer. “Een aantal van die elementen heb ik verwerkt in de koffer en gebruik ik tijdens het voorlezen. Kinderen kunnen de poes vasthouden of met de vlinder vliegen. Ze worden onderdeel van het verhaal en dat vergroot de betrokkenheid, waardoor ze veel aandachtiger meedoen.”
Het idee voor de vertelkoffer ontstond tijdens een cursus, vertelt Fieke. “Toen ik in 2017 begon bij Doomijn, volgde ik een VE-cursus. Eén van de onderdelen in die cursus was interactief voorlezen. Daar maakte ik voor het eerst kennis met een ‘verteltas’. Dat leek mij leuk, dus daar ben ik mee aan de slag gegaan.” Haar man had een prachtige oude koffer in gebruik die perfect was voor haar vertelkoffer. “Die kon ik wel goed gebruiken”, zegt ze lachend. En dus ruilde hij zijn koffer in voor een ander exemplaar en kon Fieke aan de slag. Oude materialen (loose parts) of spullen die ze niet meer gebruikte, gaf ze een tweede leven. “De vuilnisbakken – de huizen van de katten – in het verhaal van Harry heb ik gemaakt van een stofzuigerslang en de hoedjes van bierdopjes. Ik kijk naar wat ik nog heb en opnieuw kan gebruiken.”
Inmiddels heeft Fieke al drie vertelkoffers gemaakt. Wanneer ze een nieuw thema behandelen op de groep, verandert ze het verhaal. Fieke haalt de touwtjes aan de zijkanten los, draait de geschilderde daken om en het verhaal van ‘Coco kan het!’ verschijnt. “Ik vind het heel leuk dat iets wat ik zelf heb gemaakt, kan gebruiken in mijn werk. Dat het aanslaat en bijdraagt aan de ontwikkeling van de kinderen. Dat geeft voldoening.”
Niet alleen Fieke heeft plezier van de koffer, ook de kinderen zijn razend enthousiast. “Die vinden het geweldig en willen er graag mee spelen, maar dat doen we alleen onder begeleiding. Peuters zijn namelijk goed in het kapot maken van spullen”, zegt Fieke lachend. “Dan blijf ik bezig met knutselen!”
